The big black cat ,our saviour :)

I won’t say even now that I am a good cook but I do know that I was the worst when I got married. Whatever I tried cooking ….It was complete disaster. Never once I remember doing anything really palatable. We went to our parents house and I saw my mother making milk sweet.We call it palgoa in Tamil and to my surprise it was soooo easy that I decided to try it on my husband as soon as I came back to Kalpakkam. I just made a mental note of ingredients, just a liter of milk a cup of sugar and a handful of butter and mix everything and keep it boiling till it gets solid…how easy it is .So when we were back from Madurai my first job was to start this experiment and I was very confident that I can do it awfully well as I told you ,nothing really was great about making that sweet. So I started on my venture. I poured the milk added the ingredients and the mixture started boiling. I was really excited that this would be the successful outcome in my four months of married life. It did turn out well, the color and it started getting thick. I thought of removing the pan after sometime. I removed the pan and it was awesome. I was proud of it and decided to check it after it cooled. I thought my husband would surely be surprised..because by the way I had shown my culinary skills ,he did not even have an iota of hope that I will ever graduate in cooking leave alone expertise. I went to check out the sweet with all pride.I was really shocked ,the ladle refused to move from the sweet and I tried forcing and it did not move. I tried pulling and the outcome was the ladle came along with the pan. Inseparable! just like my poor husband stuck to me. I thought I would remove the traces and just not tell him about my failure. To my dismal the ladle refused to part from the pan. I think it did believe in marriage oaths and did not move even a inch. Preparation of sweet was an hour and this agony was not solved even after my three hours of battle. It was 6 o clock and my dear husband was back from office. He really was shocked to see me so tired and depressed .I explained him everything and on seeing the united pan and ladle, he could not help laughing and I ,poor me could not help weeping. It was a big blow to my ego ,always a failure in kitchen was too much. My husband started showing his strength in separating the pan and ladle.No way he also failed in separating the loving pair.we dismissed it and seeing my disappointed look, my husband said that we can have masala dosa in shopping complex (the only place where you got something to eat in kalpakkam and it was very nice..even now we miss it),probably he wasn’t ready to face another disaster in the name of dinner. So we went off leaving the sweet things to themselves. My husband added some water to it so that we could try after coming back. We came back after three hours. My first visit was to the kitchen and I screamed seeing a big black cat licking its paws .My husband came running to see what had happened and after driving the cat out we saw to our surprise that the cat had really licked the pan clean and it had somehow given divorce to the pan and ladle. Its now I know that there is something called consistency in making sweets and you have to remove from fire at the exact time otherwise you always have hardened stones instead of sweets. Finally my dear husband heaved a sigh of relief and said we have to see if that cat was alive or dead in our backyard.Ofcourse I did not give up,I took the help of my friends and somehow learnt making some sweets fairly palatable, not to mention I had a lot of failures too. My husbands friend used to say that it can be dug and preserved so that it can give evidence to people belonging to next era….how people were killed by eating sweets made by some people, he went to the extent of telling that even my name can be engraved in the sweet before burying!!!!!!!

Some tamil poetries scribbling

யார் சொன்னார்கள் இரவில் சூரியன் வராது என்று
எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தது
ஒளிமயமாகவும் ஒலிமயமாகவும்
தாயாய் , சகோதரியாய்,குழந்தையாய்
சந்தோசமாய் சுற்றியது....இப்போது
செயற்கை ஒளியில் இருக்கிறோம்
இயற்கை ஒளி எபோது வரும் என்று
எங்கள் அன்பு மகளை ஊருக்கு வழி அனுப்பிவிட்டு!!!!!


காதல் ஒருவனை கைப்பிடித்து
மணவறையில் மணம்முடித்து
புகுந்த வீடு வந்தால் பெண்
வந்ததும் கணவனிடம் சொன்னால்
தந்தையாகவும் தாயாகவும் நான் இருக்க
உன்தந்தையும் தாயும் எதற்கு என்று
அவனும் அதையே சொன்னான் அவளிடம்
கோபம்கொண்டு தாயகம் திரும்பினாள்
இங்கு ஆணுக்கு ஒரு நியாயம்
பெண்ணுக்கு ஒரு நியாயம் தான்
பாரத நாட்டில் பெண்ணுக்கு சுதந்திரம் இல்லை
என்று யார் சொன்னார்கள் ?!!



கனவுகள் கண்டிருக்கிறேன்
வானத்து நீலத்தை எடுத்து
அழகான கவிதை ஒன்றுவரைய வேண்டும் என்று
கனவுகள் கண்டிருக்கிறேன்
அற்புதமான கதை ஒன்றை
எழுதவேண்டும் என்று
கனவுகள் கண்டிருக்கிறேன்
வார்த்தைகள் என் நாவில்
விளையாட வேண்டும் என்று
ஒன்றுமே என்னை கேளாமல்
அவர் கொடுத்தார்
அழகான காவியமான என் வாழ்வில்
அற்புதமான கதையாக என் கணவரையும்
அழகிய வார்த்தைகளாக என்
தங்க மகளையும் ....
கனவுகளை விட எனக்கு
நிஜங்கள் சுவையானவையே என்றென்றும்....

என் மடியில் குழந்தையாய்
நீ விழுந்த போது உன்
கள்ளமில்லா சிரிப்பை ரசித்தேன் வியந்தேன்
பின் என் விரல் பிடித்து
நீ மழலை பேசி நடந்த போது
உன் பேச்சினை ரசித்தேன் வியந்தேன்
வளர்ந்த பின் உன் பயன்களை கூறி
நீ அழும்போதும் மீண்டும் போராட
எழும் உன் மனோதிடத்தை
ரசித்தேன் வியந்தேன்....
நான் என்றும் பதிலை நின்றேன்
உன் ஓயாத கேள்விகளுக்கு
உன் கேள்விகளை கேட்டு ரசித்தேன்
இப்போது வளர்ந்து குமரியாய் நிற்கிறாய்
இன்றும் ரசிக்கிறேன் வியக்கிறேன்
உன் மனதிடத்தை உன் ஓயாத உழைப்பை
உன் உதவும் திரத்தை கண்டு
thaayaga அல்ல ஒரு manaviyaaga
இப்போது vazhaiyin padathirku
badhilaai நீ nirkirai naan kelviyaai
ipodhum வியக்கிறேன் எனக்கும் evalavu
azhaiya மலர் எப்படி வந்தது என்று ....